برای حلّ ابهامات متنی شاهنامه، از منابع متعدّدی استفاده شده است؛ نظیر متون تاریخی، متون اساطیری، فرهنگهای لغت، متون حماسی و ... . امّا تاکنون به منابع تصویری به‌مثابة منبعی در شاهنامهپژوهی توجه نشده است. مقصود از منابع تصویری، نگارههای نسخ مصوّر شاهنامه است. این نگارهها بیشتر با رویکردی تزئینی و هنری بررسی شده و تاکنون از آنها به‌مثابة یک منبع پژوهشی استفاده نشده‌است. این جستار سعی دارد تا به منابع تصویری، با رویکردی پژوهشی نظر کرده و از آن برای رفع ابهامات متنی شاهنامه بهره بگیرد. یکی از ابهامات شاهنامه، هویّت اولاد است. در شاهنامه دربارة هویّت اولاد توضیح چندانی داده نشده‌است. این ابهام متنی به ابهام تصویری منجر شده به‌گونه‌ای که در نگارهها نیز به تبع متن، اولاد با هویّتی دوگانه ترسیم شده‌است. این جستار هویّت اولاد را در نگارههای شاهنامه جستجو کرده و سپس به چرایی گزینش هویّتِ دوگانة اولاد در نگارهها پاسخ میگوید. پژوهشهای متنی، اولاد را با هویّت دیو معرّفی میکنند. پژوهش حاضر، ضمن نظر داشتن به پژوهشهای متنی، درصدد است تا هویّت اولاد را از لابهلای منابع تصویری جستجو کند. این پژوهش با بررسی قدمت نگارهها، بررسی قدیمترین نسخ مصوّر شاهنامه، کمیّت نگارهها، ارتباط نگاره با متن، تمرکز مکانی نگارهها و ... هویّت انسان را برای اولاد مکشوف میسازد. همچنین نشان میدهد که خاستگاه هویّت دیو برای اولاد، ایران نیست بلکه این استنباط منشأ هندی دارد؛ حال‌آنکه تصوّر اولاد به مثابة انسان، دارای خاستگاه ایرانی است.
)