نشریه نثر پژوهی ادب فارسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان،نثر فارسی Journal of Prose Studies in Persian Literature

واکاوی عناصر انسان‌دوستی در اندیشۀ ابوسعید ابوالخیر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری

2 دانشجوی دکتری زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری

3 دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

ابوسعید ابوالخیر از بزرگ­مردان عرفان ایران بوده‌است. از بارزترین ویژگی‌های شخصیّتی ابوسعید، انسان‌دوستی، عشق و محبّت وی به تمام انسان‌ها و موجودات است. در این مقاله سعی شده‌است نگرش ابو‌سعید به انسان و منابعی که بر نگرش وی به انسان تأثیر‌گذار بوده، بیان و نحوۀ برخورد وی با اقشار مختلف جامعه مشخّص شود. نتیجۀ حاصل از این پژوهش این بوده که ابوسعید تمام انسان‌ها را، بدون توجّه به رنگ، نژاد، جنس و دین آن‌ها دوست داشته‌ و به ایشان مهر می‌ورزیده‌است. بیشترین منابع تأثیر­گذار بر نگرش محبّت‌آمیز او نسبت به انسان، علاوه بر قرآن، سنّت پیامبر(ص) و استادان، چهار عارف بزرگ ایرانی یعنی، بایزید بسطامی، منصور حلّاج، ابوالعبّاس قصّاب آملی و ابوالحسن خرقانی بوده‌اند، که به قول سهروردی ادامه دهندۀ حکمت خسروانی ایران باستان بوده‌اند. ابوسعید گزیده و عصارۀ عرفان پیش از خود بوده‌است. در رفتار و گفتار ابوسعید مهرورزی و شفقت نسبت به انسان موج می‌زند. در نزد وی شادی و شادکردن دیگران، فریضه است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

A Study of Humanistic Elements in the Attitude of Abu-Saeed Abolkheir

نویسندگان [English]

  • Abbas Mohammadian 1
  • Mahmoud Mahjouri 2
  • Seyedeh Zahra Mirnezhad 3
1 Associate Professor; Hakim Sabzehvari University
2 PhD Student of Persian Language and Literature, Hakim Sabzehvari University
3 PhD Student of Persian Language and Literature, Ferdowsi University

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار