The Influence of Structural Expansion of a Sentence on the Nature of Meaning in Meibodi’s Sufic Prose

Document Type : Research Paper

Author

Associate Professor, Razi University

Abstract

The deep impression of Sufic prose of Meibodi is partly due to his structural innovations. This study examined compound sentences to indicate the influence of syntactic innovations and structural flexibility on meaning. The significance lies in understanding several capacities of Persian language for expressing elusive ideas. The data was gathered by systematic sampling from Kashf-ol-Asrar in order to explore the influence of structural expansion of compound sentences on their meaning. A few types of structural connection and meaning formation in compound sentences can be identified in Meibodi's prose. First, linear connection between the structure and meaning of independent coordinate sentences. Second, the connection between the structure and meaning of compound subordinate sentences. Third, cluster sentences which are a combination of coordinate and subordinate compound sentences. The evidence showed that, often, an independent sentence appears at the beginning of the utterance and some part of the meaning of previous sentences is included in the subsequent sentences in different ways, and also each sentence becomes a part of the meaning of next sentences, although they enjoy structural and semantic independence. The final meaning of the utterance is constituted in such a process of semantic interaction. Consequently, the rhetorical fruit of using such innovative compound sentences is semantic deepening and suspension, besides the aesthetic function. Thus, it can be argued that Meibodi, in addition to lucid expression of complex ideas, gives the reader a deep and lasting impression.

Keywords

References

  1. فهرست منابع

    الف) کتاب­ها

    1. باطنی، محمدرضا. (1348). توصیف ساختمان دستوری زبان فارسی. چاپ اول. تهران: امیرکبیر.
    2. جرجانی، عبدالقاهر. (1368). دلائل الاعجازفی القرآن. ترجمة سیدمحمد رادمنش. چاپ اول. مشهد: آستان قدس رضوی.
    3. حق شناس، علی­محمد و دیگران. (1387). دستور زبان فارسی. چاپ اول. تهران: مدرسه شرکت چاپ و نشر کتابهای درسی ایران.
    4. ریچاردز، آی، ا.ِ (1382). فلسفه بلاغت. ترجمة علی محمدآسیابادی. چاپ اول. تهران: قطره.
    5. شفیعی کدکنی، محمدرضا. (1373). موسیقی شعر. چاپ چهارم. تهران: آگاه.
    6. شیفر، ریچارد ال؛ مندن هال، ویلیام؛ اوت، لایمن. (1382). آمارگیری نمونه‌ای. مترجم کریم ‏منصورفر. چاپ اول. تهران: سمت.‏
    7. صدیقیان، مهین­دخت. (1383). ویژگی­های نحوی زبان فارسی در نثر قرن پنجم و ششم هجری. چاپ اول، تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
    8. صفا، ذبیح الله. (1372). تاریخ ادبیات در ایران. جلد اول. چاپ نهم. تهران: ققنوس.
    9. میبدی، ابوالفضل­رشیدالدین. (1382).کشف الاسرار وعُدة‌الابرار. مجلدات دهگانه. تصحیح علی اصغر حکمت. چاپ هفتم. تهران: امیرکبیر.

     

    ب) مقاله ­ها

    1. اکو، امبرتو. «تحلیل ساختار ادبی». ترجمه محمدرضا شفیعی کدکنی.کلک. شمارۀ 9. سال اول. آذر 1369. صص26-33.
    2. حسینی، سیدمحمدهادی. (1388). «ویژگی های نحوی زبان فارسی در نثر قرن پنجم و ششم هجری در بوتۀ نقد». آیینۀ پژوهش. شمارۀ 119. صص 76-79.
    3. حق شناس، علی­محمد. (1383). «آزادی و رهایی در زبان و ادبیات». فصلنامه مطالعات و تحقیقات ادبی. سال اول. شمارۀ 3 و 4. صص39- 58.
    4. خرمایی، علیرضا. شهباز، افسانه. (1388). «جملات گسسته دو مقولۀ متمایز یا مقوله­ای واحد». نشریۀ دستور. شمارۀ . صص51-80.
    5. ------- . ------- . (1388). «نقش کانونی سازۀ گسسته در جملات گسسته». زبان و زبان شناسی. دورۀ 5. شمارۀ1. صص27-50.
    6. ------. طباطبایی، نازنین. (1391). «تفاوت های گفتمانی و نحوی جملات گسسته و شبه گسسته در زبان فارسی». پژوهش علوم انسانی. دورۀ2. شمارۀ . صص33-63.
    7. گرین،کیت. لبیهان، جیل. (1383). «زبان، زبان­شناسی و ادبیات». ترجمة لیلی بهرانی محمدی. مجموعه مقالات درسنامه نظریه و نقدادبی. چاپ اول. تهران: روزگار. صص21-83.

     

    ج) منابع لاتین

    1- Leech, Geoffery. N. (1991). A Linguistic Guide to English Poetry. Fifteenth impression. London and New York: Longman Inc. pp 65-71.

Journal of Prose Studies in Persian Literature
Volume 20, Issue 42
December 2017
Pages 73-96

Files

Share

How to cite

Statistics