TY - JOUR ID - 1457 TI - بررسی فعل از جهت زمان در ترجمة کهن قرآن قدس JO - نثرپژوهی ادب فارسی JA - JLL LA - fa SN - AU - عصّاررودی, جواد AU - عبّاسی, محمود AD - دانشجوی دکتری ادبیات فارسی دانشگاه سیستان وبلوچستان AD - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان Y1 - 2016 PY - 2016 VL - 19 IS - 39 SP - 139 EP - 164 KW - قرآن قدس KW - فعل KW - دستور زبان KW - زمان DO - 10.22103/jll.2016.1457 N2 - زمان از جمله مؤلّفه‏های اصلی فعل است که هر قومی به صورت‏های مختلف آن را به­کاربرده‏اند. از آنجا که ترجمۀ کهن قرآن قدس، ترجمه‏ای تحت اللفظی است، رابطه‏ای تطبیقی بین دو زبان فارسی و عربی برقرارنموده، زمان‏های متفاوت فعل را به صورت‏های کهن یا با تغییرات آوایی یا متناسب با برخی از لهجه‏های مرسوم و در برخی موارد با شکل ویژه‏ای مطرح نموده­است.در این پژوهش سعی شده تا فعل‏های مختلفی که مترجم قرآن قدس استفاده­کرده، به دقّت از لحاظ زمانی مورد بررسی قرارگیرد. رابطه‏ای که بین این ترجمه با فارسی جدید و فارسی میانه، در استفاده از جزء صرفی «بـ» بر صیغه‏های ماضی، مضارع و امر، آوردن «ی» در پایان فعل ماضی و شکل خاص برخی از فعل‏ها وجود دارد، نشان دهندة قدمت این ترجمه می‏باشد. حاصل این جستجو، انواع مختلف فعل‏های فارسی از لحاظ زمانی است که در قرآن قدس به­کار رفته و بیانگر تحولاتی است که در برخی از آن‏ها رخ داده است. UR - https://jll.uk.ac.ir/article_1457.html L1 - https://jll.uk.ac.ir/article_1457_e6168c001073c89f0f1a7e01c20a0a3f.pdf ER -